martes, 8 de febrero de 2011

I Trail de Alvelos by Aguita




















La COPA,9º puesto por equipos

El C.A.R.Marisqueiro,foreros de A Coruña y algun@ amig@ portugues@


Hasta Alvelos, freguesia del concello de Barcelos, Portugal, nos desplazamos unos cuantos miembros del club, para pasar un buen día, y de paso participar en el I Trail de Alvelos.

Llegamos pronto, ya que, sumado a la hora menos en Portugal, se sumaba el inicio temprano de la prueba 15:30, hora de Portugal; tras tomarnos un cafecito (unos), y un licor de la tierra (otros), en un bar próximo a la salida, nos dirigimos al lugar de concentración de los corredores para prepararnos para la carrera;

Muchos amigos y conocidos se dieron cita allí, entre ellos pude saludar a varios de tierras lusas, habituales en los free running y expertos corredores de trail y ultra trail: Asdrubal, Carlos Sá, Albino, Marco, Telmo, Flor, Raquel, y por supuesto el maestro Moutinho, alma mater del trail portugués; una representación de corredores de Coruña, encabezados por Fema, Candido, krrkrrktpillo, Gacelita, etc (perdón por olvidarme de algunos, mas es sin intención)

Un breve discurso de los organizadores da paso a un 3, 2, 1 y salida; allá vamos, el primer kilometro discurre por una pista de tierra y en ligera bajada, luego ya afrontaríamos la primera rampa dura, algo que iba a ser la tónica general de la prueba, un sube y baja; en esta primera rampa, ya muchos se echaron a andar, yo aun andaba fresco y la subí trotando, nos adentramos en el bosque y vamos adelantando corredores, alguno me volvía a adelantar y luego lo volvía a adelantar yo, sobre todo cuando venían las bajadas, ya que las hice casi como un kamikaze, eso sí disfrutando de correr por el bosque; caminos para arriba caminos para abajo, algunos con bastante piedra suelta, de vez en cuando, cuando la pendiente se hacía imposible de correr, había que echar pie a tierra y ponerse a caminar; en una de esas subidas me encuentro con Pedro, y a unos metros, le sigo durante un corto periodo de tiempo, ya que al llegar a un llano, le veo desaparecer; sigo a lo mío, caminar donde no se puede correr, y correr cuando el terreno me lo permitía; tras llegar al Santuário da Senhora da Franqueira, que coronaba nuestra ascensión, comenzamos a bajar hacia la meta, primero una sucesión de escaleras, luego entre el monte (había un tramo alfombrado de flores de mimosa, que lo hacía especialmente bonito), mas tarde mas escaleras, estas mas espaciadas, luego entre campos de cultivo, y finalmente, el ultimo kilometro coincidía con la parte inicial de la carrera.

Tras la correspondiente ducha, estuvimos esperando a la entrega de premios a ver si nos caía un trofeo al equipo, (había trofeos para los 10 primeros equipos), y sorpresa: 2º clasificado en Veteranos 3 para mí y 9º para el CARMA, risas y fiesta entre los compañeros; luego nos fuimos a cenar a Barcelos.

Por mi parte tengo que decir que es un trofeo muy especial, primero por no ser habitual en mi llevar trofeos, luego por ser una prueba de trail, y sobre todo por el lugar donde lo conseguí: tierras de Barcelos; mi abuelo era originario de Barcelos, desconozco exactamente de que parte, (algún día lo averiguare, porque con 12 años se vino para Galicia), pero para mí es como si lo hubiese ganado en casa; mi corazón se siente en parte portugués, y me siento orgulloso de ello; la gente que he conocido a través del mundo de las carreras, tanto de asfalto como de trail, en Portugal, son gente estupenda y amable, y me siento muy feliz de haberles conocido.

Gracias a mis compañeros de equipo C.A.R. Marisqueiro que acudieron a Alvelos y que me animaron y disfrutaron conmigo, y por supuesto a mi entrenador Pedro, ya que sin su trabajo no lo hubiese conseguido.

Aguita en el podium recibiendo su trofeo


6 comentarios:

  1. Una alegría el trofeo pero más el verte disfrutar.

    Beauvais

    ResponderEliminar
  2. Eres un grande campeao!!! Este é o primeiro trofeo dunha morea deles que irán caendo nas túas mans co tempo. Senón xa me contarás de aquí a un par de anos... estás nun estado de forma impresionante e ainda tes marxe de mellora. Cabeciña e a seguir desfrutando como ata hoxe. Unha aperta, rapaz... que estás feito un rapaz.

    ResponderEliminar
  3. Enhorabuena Ramiro. Los trofeos se los llevan los que se lo merecen de verdad, y tu llevas tiempo buscando uno, por tu incansable esfuerzo dia a dia.
    El trabajo, como siempre, al final da su fruto.

    ResponderEliminar
  4. Obrigado Linkin...

    Beauvais, a verdade e que disfrutei muito, ainda que agora estouno a pagar en forma de sobrecarga.

    Banderas, non te me envales, que xa sabemos que iso e mui dificil.

    Cacho, gracias, os trofeos levanos que estan no lugar axeitado no momento axeitado, e traballar traballamos o que manda o mister, ainda que co traballo que lle damos, meu probe.

    ResponderEliminar
  5. fui testigo de todo ello y me alegro un montón por ello.

    Eres, sois grandes, muy grandes.

    un abrazo.

    Fema

    ResponderEliminar

Contamos contigo